Eg har blitt tante att!.....

Til ei nydeleg, kjempesøt jente, som snytt ut av nasen på tante Marianne ; )Alt vel med mor, far, storesøster og den vesle. Eg må erkjenna at eg kjenner litt ekstra etter ved slike høve..., om det rykkjer litt i eggstokkane. Og sant å seia så er eg ikkje sikker. Slett ikkje sikker på om eg er ferdig med dette "skapande livets under". Den biologiske klokka er noko "drit", ja, for den tikkar som besett, visstnok, og kanskje det er den som ringjer ekstra hardt når det skjer slike gledelege eventar i så nær familie? For denne klokka er det ikkje hjelp i å trekkja opp att når ho stoggar, nei, såpass er sikkert! Men, no har eg og mannen to flotte, flinke og greie jenter, og bør nok vera godt nøgde med det - og det er me! Men, likevel: er eg heilt ferdig med "produksjonen"? Tja, no er det slik at ein må vera to om noko slikt, og eg har eit sterkt inntrykk av at mannen i familien er "fint ferdig" med småbarnsperioden, og då regulerer dette seg sikkert sjølv. Eg er og ganske viss på at dette kanskje vekkjer nokon(!) av lesarane, som meiner eg bør ta saka om å auka innbyggjartalet på sørsida "i eigne hender", til å leggja inn ein ekstra innsats i å påverka meg, etter å ha lese dette......Men, då kan eg beroliga dykk: dette er upåverkeleg for "ytre krefter". Dette må eg finna ut av sjølv - og i samråd med ein frå det andre kjønn - slik er det berre ; ).