Livet er ingen kladd...

Har fundert litt over dette livet vårt, i lys av boka eg held på med: "livets uutholdelige letthet" av Milan Kundera. I motsetnad til eit måleri, t.d., finst det ikkje noko mulegheiter for å laga eit førsteutkast av livet - for deretter å justera ting undervegs som ein ønskjer anleis. Eit viskelær, som viskar ut det ein ikkje likar - det ein finn ut ikkje er bra - og som samstundes set oss tilbake i tid. Me kan ikkje "kladda" livet vårt før "the real thing"! Livet er her og no! OK, me kan endra kursen undervegs - men me ber med oss "bagasjen", alt det me har erfart tidlegare på godt og vondt. Når me står overfor val, som t.d. kva yrke me vil læra oss, eller kva livspartnar me skal satsa på, ja, då vel me ut ifrå den følinga me har der og då for kva dette valet vil innebera for oss framover. Me kan ikkje prøva det eine, for så å finna ut at kanskje det var det andre som var det beste - og gjera dette om. Nei, me er og verkar HER og NO! Dette er, om ein problematiserer (noko eg til tider likar å gjera..) litt frustrerande å tenka på - men, dette er LIVET!