Sommar på hell....

Det er visst snart haust! Dei første orange blada gløttar fram og natta er svartare enn ho har vore på ei stund. No må me gøyma dei lyse sommarnettene i minnet, og ta dei fram att når det vert som svartast. Ferien er over og kvardagen er på plass att, og litt godt er det faktisk, litt. Eg skal ikkje bruka tid på å skriva om at sommaren har gått som ein vind, faktisk tilsynelatande enda fortare enn tidlegare år (ja, no brukar eg visst noko tid på det loll..), for dette trur eg rett og slett er eit faktum: tida går ikkje like fort for born og vaksne. Etter sommaren har og brått borna vorte eitt år eldre. Eldstejenta skal i storskulen og den yngste i første klasse. Det vil seia INGEN FLEIRE BARNEHAGE FORELDREMØTE! I alle dagar, kor gamal er eg eigentleg, og når vart eg det? Ja, ja, eg prøver hardt å sjå føre meg mange fine haustkveldar og dagar saman med vener og familie, hobbykveldar kring stearinpynta bord, med regnet og hauststormane piskande utanfor, strikking av enda fleire pulsvarmarar (som er noko av det einaste eg verkeleg tykkjer eg får til når det gjeld strikking..), raudvin og ei god bok i godstolen og etterkvart snøen.. Men, ein ting av gongen: først skal hausten nytast!