Nei, det kan eg vel knappast kalla meg, så sporadisk som eg legg inn noko på computaren. Eg vil, eg vil men får det ikkje heilt til! Skulle kanskje valt meg eit tema å fabulera kring? - som sminketips, interiør, hobby, hagearbeid eller noko i den dur? Njai, trur ikkje det heller. Sanninga er vel at eg er under middels engasjert for tida, i ting eg vanlegvis engasjerer meg i, p.g.a. hektiske dagar på kontoret-jobb, turistverksemd-jobb og småbarnsmamma-med dårleg samvet-jobb. Ikkje for å syta; eg har det som plommen i egget - i grunnen. Har alt eg treng, og vel så det. Og engasjement er vel slikt som kjem og går av og til. Håpar det kjem snart att, for eg saknar det...
No gledar me oss til ferie her i huset - å koma seg avgarde til ukjente "farvatn", og oppleva nye ting! Det vert nok bra! Avbrekk i kvardagen er godt for sinn og kropp - og ein set pris på å koma att til det ein har, og lever midt oppi! Jepp, det vert supert, det trur eg nok. Og til hausten, ja då vil eg på weekend-tur med ei god venninne - til enda eit ukjent "farvatn". Kan det vera eg er kome i overgangsalderen? At eg må på leit etter meg sjølv, eller noko anna der ute? Ei eller anna form for panikk??? Nei, føler meg aldeles roleg, her eg sit. Men, drøyma kan ein - utan å vera panisk : ) Heldigvis.
P.S. Om nokon fann noko av dette logisk, meiningsfyllt eller på anna måte verdt å kommentera - gi meg återmelding om det : ) Ha ein aldeles strålande sommar, så hørs me åt ved neste korsveg, når eg har beretningar frå det store utland eller det vesle innland å koma med!
Eg veit du tenkjer det, men det dårlege samvitet for mamma-rollen kan du nok legge av deg med ein gang :-) Og noko seier meg at engasjementet kjem att til hausten...
SvarSlett