Me "putlar no på"....

Ein dag i mitt kvardagsliv (for den som måtte ha interesse av å lesa om det, forrutan meg sjølv..). Måndag morgon (for å ta kvardagen med stor K, den som kjem rett etter helga), klokka ringjer 06:30, eg står opp, går ned smører matpakke, gnir jon-blundar og gamal maskara (om eg ikkje var vaken nok til å ta den kvelden før) rundt om i ansiktet med vatn, dekkjer frukostbord, dobbeltsjekkar vekeplanar for skule og barnehage (så me ikkje går glipp av ein badebag, eller kantinepengar.. - og går opp på loftet for å vekkja dei håpefulle som enda søv søtt under dynene. Ber yngstejenta ned på badet, der ho legg seg på golvteppet med morgonkåpa over seg i nokre minuttar (me har alle vårt morgonrituale..). Ropar ned eldstejenta. Begge kler seg, mannen syner seg i baderomsdøra og helsar god morgon. Alle et frukost. 07:30 er heile horven kome inn i bilen og klar til avgang. Ferja over til barnehage og skule, og etter avlevering der går turen til Lustrahovudstaden og arbeidsdag for meg og mannen. På kontoret står ein altfor sjeldan vaska kopp klar til dagens første, og viktigaste kaffiinntak. Klar-ferdig-jobb! Gjødselplanar, BU-søknadar, Inn på Tunet saker, jordlov saker og bygdeutviklingssaker. Det siste er hjartesaka (som sikkert nokre har hatt mistanke om ; ). Arbeidsagen går mot hell, og nokre av postane på "post-it" hugse-å-gjere-i-dag sakene er utstreka med markør, men det står ALLTID nokre att.... Det er mykje ein vil, og litt ein får til... av og til meir, heldigvis. Avgarde til barnehagen for å henta yngsta (eldstejenta er heimfaren tidlegare, og godt ivareteke hjå mormor og bestn). Handlar dei naudsynte tinga som er nedskrive på handleliste + 20 ting til (dersom eg handlar..., dersom sambuaren handlar vert det ofte med dei naudsynte..). Heim med ferja, middagslaging og eting. Leik, rydding (som sjeldan syner att til neste dag...), lekser og så: ungane legg seg, og eg og mannen glåmar på Tv-boksen, eller har "djupe", eller fjasete samtalar om livet, utfordringar, og div. Leggetid. Godnatt! Vel det var ein vanleg kvardag, og dei er det som kjent flest av! Innimellom vert dei krydra med store og små, planlagte eller uplanlagte hendingar, og dette er livet. "Alle dei dagane som kom og gikk. Ikkje visste eg at dei var sjølve LIVET". Men, me veit det...eigentleg, må berre sei det til meg sjølv av og til!